"Sin-o Ayhan Sa Ila Nga Duha Ang Nagahigugma Sing Labi Sa Ila Nautangan?"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 7:36-50)

Karon, may isa ka Pariseo nga nag-agda kay Jesus nga magkaon sa iya balay. Gani nagkadto si Jesus kag nagkaon didto.

Sa sina nga banwa may isa ka babayi nga kilala gid nga makasasala. Pagkabati niya nga didto si Jesus sa balay sang Pariseo nagkadto man siya didto. May dala siya nga tibod-tibod nga may unod nga pahamot.

Nagpalapit siya sa likod dampi ni Jesus kag didto siya sa iya tiilan nga nagahibi. Nagatulo ang iya mga luha sa tiil ni Jesus. Ginpahiran niya ini sang iya buhok kag ginhalukan. Pagkatapos, ginbubuan niya sang pahamot ang tiil ni Jesus.

Sang pagkakita sadto sang Pariseo nga nag-agda kay Jesus, nagsiling siya sa iya kaugalingon, "Kon ini nga tawo matuod nga propeta, kuntani nahibaluan niya kon sin-o kag kon ano nga klase sang babayi ang nagatandog sa iya, kay ang babayi nga ina makasasala."

Pero nahibaluan ni Jesus kon ano ang yara sa iya hunahuna, gani nagsiling siya, "Simon, may isugid ako sa imo." Nagsabat si Simon, "Ano ina, manunudlo?"

Nagsiling si Jesus, "May duha ka tawo nga nag-utang sang kuwarta sa manugpautang. Ang isa nag-utang 500, kag ang isa 50.

Sang ulihi, tungod nga indi sila makabayad, wala na lang sila pagpabayara sang nagpautang sa ila. Ti, sin-o ayhan sa ila nga duha ang nagahigugma sing labi sa ila nautangan?"

Nagsabat si Simon, "Siguro ang may dako nga utang." Nagsiling si Jesus, "Husto ang imo sabat."

Dayon ginbalikid niya ang babayi kag nagsiling kay Simon, "Nakita mo bala ang ginhimo sang babayi nga ini? Pagsulod ko diri sa imo balay wala mo ako paghatagi sang tubig nga inughugas sa akon tiil. Pero ang babayi nga ini, ginhugasan niya ang akon tiil paagi sa iya luha, kag ang iya buhok amo pa ang ginhimo niya nga inugpahid.

Wala mo ako paghaluki bilang pag-abiabi. Pero ini nga babayi, halin pa sang akon pag-abot diri wala untat ang iya paghalok sa akon tiil.

Wala mo pagpatului sang lana ang akon ulo bilang pagbaton mo sa akon, pero ini nga babayi, ang malahalon gid nga pahamot ang iya ginbubo sa akon tiil.

Gani sugiran ko ikaw, nga ang dako nga gugma nga ginpakita niya sa akon nagapamatuod nga ang iya madamo nga sala ginpatawad na; pero sa tawo nga diutay lang ang sala nga ginpatawad, diutay lang ang paghigugma nga iya ginapakita."

Naghambal dayon si Jesus sa babayi, "Ginpatawad na ang imo mga sala."

Ang mga nagakaon kaupod ni Jesus nagsiling sa ila kaugalingon, "Sin-o bala ini nga bisan ang mga sala mapatawad niya?"

Dayon nagsiling si Jesus sa babayi, "Ang imo pagtuo nagluwas sa imo. Magpauli ka nga may kalinong."

***

Meditation: 

What fuels extravagant love? Unbounding gratitude for sure! No one who met Jesus could do so with indifference. They were either attracted to him or repeled by him. Why did a rabbi invite him to a nice dinner and then treat him discourteously by neglecting to give him the customary signs of respect and honor? Simon was very likely a collector of celebrities. He patronized Jesus because of his popularity with the crowds. Why did he criticize Jesus' compassionate treatment of a bad woman – most likely a prostitute? The Pharisees shunned the company of public sinners and in so doing they neglected to give them the help they needed to find healing and wholeness.

Why did a woman with a bad reputation approach Jesus and anoint him at the risk of ridicule and abuse by others? The woman's action was motivated by one thing, and one thing only, namely, her love for Jesus and her gratitude for forgiveness. She did something, however, a Jewish woman would never do in public. She loosed her hair and anointed Jesus with her tears. It was customary for a woman on her wedding day to bound her hair. For a married woman to loosen her hair in public was a sign of grave immodesty. This woman was oblivious to all around her, except for Jesus. She also did something which only love can do. She took the most precious thing she had and spent it all on Jesus. Her love was not calculated but extravagant. In a spirit of humility and heart-felt repentance, she lavishly served the one who showed her the mercy and kindness of God. Jesus, in his customary fashion, never lost the opportunity to draw a lesson from such an incident.

Why did Jesus put the parable of the two debtors before his learned host, a rabbi and teacher of the people? This parable is similar to the parable of the unforgiving official (see Matthew 18:23-35) in which the man who was forgiven much showed himself merciless and unforgiving. Jesus makes clear that great love springs from a heart forgiven and cleansed. "Love covers a multitude of sins" (1 Peter 4:8), "for love is of God" (1 John 4:7). The woman's lavish expression of love was proof that she had found favor with God. The stark contrast of attitudes between Simon and the woman of ill-repute, demonstrate how we can either accept or reject God's mercy. Simon, who regarded himself as an upright Pharisee, felt no need for love or mercy. His self-sufficiency kept him for acknowledging his need for God's grace. Are you grateful for God's mercy and grace?

"Lord Jesus, your grace is sufficient for me. Fill my heart with love and gratitude for the mercy you have shown to me and give me freedom and joy to love and serve others as you have taught."